Vanmorgen stond de wekker lekker vroeg. We moeten vandaag de villa alweer verlaten en er moeten nog wat dingen in de koffer en in de handbagage. Albert en ik zijn zo klaar met wassen en aankleden en beginnen alle spullen bij elkaar te zetten. We vertrekken pas om half acht vanavond, en hebben zo nog een dagje voor de boeg. Als ook Greet klaar is, en alle koffers in de auto staan, lopen we nog één keer door de villa om te kijken of we echt alles hebben.
Dan stappen we in de auto en rijden naar de Ponderosa op de International Drive voor ons eerste en laatste ontbijt in een restaurant hier in Orlando. Nadat we lekker hebben gegeten, nemen we afscheid van iedereen en stappen weer in de auto. Onze volgende stop is Sea World. Hier hebben we een jaarkaart voor, dus kunnen we makkelijk nog even een half dagje naar binnen.
Als eerste halen we weer een rolstoel voor Greet, anders komen we helemaal nergens. We lopen langs de Dolfijnen, Manatee, Pinguïns, haaien en bezoeken voor de laatste maal deze vakantie de show Believe.
De andere shows waren of al geweest toen wij binnen kwamen of zouden pas beginnen als wij het park alweer hadden verlaten. Jammer maar helaas. Misschien volgend jaar beter. Ook namen we nog even een bakkie koffie/cola met een koekje. Om twee uur verlieten we het park weer en reden naar de International Airport.
Daar werd eerst de auto ingeleverd bij Dollar en zochten kruier om de koffers naar de incheck balie van Martinair te brengen. Dit verliep allemaal zeer voorspoedig. We moesten zelfs nog een half uurtje wachten voordat we de koffers af konden geven. In de tussentijd dat wij in de rij staan, zit Greet lekker te babbelen met twee Hollandse vrouwen. We hadden twee koffers meer dan op de heenweg, dus nadat ik voor de koffers had betaald, konden we verder lopen. Eerst kleden we ons even om, want in het vliegtuig terug is het altijd wat kouder (‘s nachts als het licht uit is) en om dan in een korte broek te blijven zitten is niet echt prettig.
%5B2%5D.jpg "Airport orlando (8)")
Dan gaan we door de douane en kunnen alle schoenen en bloesjes weer uit. De laptops en videocamera’s moeten ook weer uit de tassen en dan gaan we om de beurt door een poortje. Ik ben de tweede en hij begint te piepen. Ja hoor, ik had de telefoon nog in mijn zak. Dus weer terug en nog een keer, en weer piept hij. Dit keer doe ik mijn sieraden af en mijn haarspeldjes uit mijn haar. Nu voor de derde keer door het poortje. En ja hoor, ik mag doorlopen. Er is niets meer aan de hand. Gelukkig zijn ze hier een stuk soepeler dan in Chicago vorig jaar.
We nemen nog even een broodje, dat Albert niet lekker vond, maar hij had toch wat binnen. Als alles op is lopen we verder en gaan naar Gate 27. Daar settelen we ons op drie stoelen en gaat Greet nog even puzzelen, terwijl Albert en ik nog even de laptops aanzetten. Zo vermaken we ons tot we gaan boarden. Het boarden begint precies op tijd en doordat Greet zo slecht loopt, kunnen wij als één van de eerste aan boord van het vliegtuig. Prettig gezien alle kleine handbagage koffers die iedereen tegenwoordig meeneemt. (wij ook trouwens) Als we eenmaal zitten, in het veel te warme vliegtuig (ze waren nog aan het tanken en dan mag de airco niet aan) komt de rest binnen en binnen een half uur kunnen de motoren aan en kunnen we op weg naar Nederland.
Onderweg keken ik nog een film (tegelijk met Albert dezelfde) “Another Cinderella story”. Daarna ging ik slapen. Greet ook en Albert, die de slaap niet kon vatten, keek nog naar Robin Hood. Ondertussen was het in het hele vliegtuig donker en stil, alleen bij Albert niet. De stewardess kwam toen maar even vragen of hij iets wilde drinken. Niet veel later had hij een bakkie koffie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten